HAPPY ALONE การทำนิตยสารที่ได้มากกว่านิตยสาร
HAPPY ALONE เป็นนิตยสารเกี่ยวกับการบอกเล่าเรื่องราว แบ่งปันแง่คิด หรือกิจกรรมต่างๆ เช่น การออกกำลังกาย การทำอาหาร ท่องเที่ยว หรือแง่คิดการมองโลกในแง่บวก ที่ทำให้เราสามารถมีความสุขได้ แม้จะอยู่เพียงลำพังในขณะนั้น ไม่ว่าจะเป็นคนมีคู่หรือคนโสดก็เหมาะที่จะอ่าน เพราะถึงแม้ในโลกนี้อาจไม่มีใครอยู่คนเดียวได้ แต่ทุกคนนั้นก็ย่อมต้องมีเวลาที่ต้องการอยู่คนเดียว
จุดเริ่มต้นของนิตยสาร
การทำนิตยสารเล่มนี้เริ่มจากการที่อาจารย์แบ่งกลุ่มให้โดยการจับสลาก ในใจตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่มีปัญหาอะไร อยู่กับใครก็ได้ ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ และผลก็ปรากฎออกมาว่าผมเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่มนี้ ซึ่งก็ไม่ได้เป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะเพื่อนๆ ทุกคนโอเคเลยทีเดียว แต่ที่มีแอบหนักใจนิดนึงคือต้องเป็นนิตยสารแนวผู้หญิงแน่ๆ ซึ่งผมกลัวจะเขียนคอลัมน์ไม่เข้ากับคนอื่นเขา แต่พอเพื่อนคิดธีมนิตยสารขึ้นมาก็โอเค ผมก็พอมีเรื่องที่จะนำเสนอ ได้แสดงความคิดเห็นบ้าง
และผมก็คิดว่าการสุ่มเป็นทางเลือกที่ดีในการแบ่งกลุ่ม เพราะว่าเราจะได้ลองออกจากกลุ่มเพื่อนเดิมๆ การที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนซี้นั้นแน่นอนว่าย่อมสบายใจกว่า คุยกันรู้เรื่อง แต่การที่เราสนิทกันมากไปก็อาจทำให้เราไม่ค่อยเกรงใจกันเท่าไรนัก งานอาจออกมาล่าช้า เพราะบรรยากาศทำงานคงชิวๆ แต่การอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ไม่ค่อยได้ร่วมงานด้วย บอกตรงๆ ว่าเกรงใจเพื่อนๆ มาก ต้องมีความกระตือรือร้นพอสมควร เพื่อที่จะส่งงานให้ทันตามกำหนด เพราะผมก็ไม่อยากเป็นตัวถ่วง ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีในการเตรียมตัวก่อนที่จะออกสู่สังคมนอกรั้วมหาวิทยาลัยในอนาคตอันใกล้
ขั้นตอนในการทำนิตยสาร
ในตอนแรกเลยนั้นสมาชิกกลุ่มก็จะช่วยกันกำหนดหัวเรื่องหลักของคอลัมน์ต่างๆ เพื่อที่จะเขียนให้มันสัมพันธ์อยู่ในหัวเรื่องนั้นๆ และการส่งต้นฉบับ บก. จะกำหนดวันส่งที่แน่นอนและให้ลูกทีมทั้งหลายส่งภายในวันที่กำหนด (ไม่ต้องสงสัยเลยกลุ่มผมถ้อยทีถ้อยอาศัยกันมาก มีความเกรงใจกันสูงสุดๆ เนื่องจากแทบจะไม่เคยร่วมงานกัน ส่งงานตรงเวลาตลอด จะมีเลทบ้างนิดๆ ก็ผมเนี่ยแหละ) เมื่อบก.ตรวจทานต้นฉบับเสร็จก็จะส่งกลับมาให้ตัวผู้เขียนว่าต้องแก้อะไรไหม ซึ่งบก.เราใจดีมากบางครั้งก็แก้มาให้เลย แล้วเราก็มาตรวจดูอีกที ก่อนที่จะส่งไปให้ฝ่ายกราฟิก
ด้วยการกำหนดวันส่งงานที่แน่นอนนั้น และการลงมือทำกันตั้งแต่แรกๆ ทำให้กลุ่มของเราทำงานกันไวพอสมควร อีกทั้งยังไม่มีปัญหาอะไรเลย ทำให้ไม่ต้องมาเจอหน้ากันเท่าไรนัก หรือทำงานโต้รุ่งกันสามวันติด ถ้าจะมีปัญหาก็คงเป็นจิตใจของผมที่บางทีก็คิดว่าเราจะไม่มีโมเมนต์มานั่งหันหน้าเข้าหากันแล้วทำงานด้วยกันเลยหรือ มันก็เลยทำให้ผมอยากลองมาอยู่กับเพื่อนที่ไม่ใช่กลุ่มตัวเองดึกๆบ้าง เพื่อที่จะได้ซึมซับบรรยากาศนั้น 555 (แต่งานกลุ่มผมเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ)
หน้าที่ในนิตยสาร HAPPY ALONE
ผมได้รับหน้าที่เป็นช่างภาพ แต่บอกตรงๆ นะว่าผมได้แต่ถ่ายรูปให้คอลัมน์ตัวเอง เพื่อนๆ ไม่ค่อยให้ผมช่วยถ่ายอะไรเท่าไรนัก อาจเพราะไม่มั่นใจในฝีมือ.. TT ล้อเล่นครับ (ปลอบใจตัวเอง) แต่เป็นเพราะว่าเพื่อนๆ แต่ละคนทำคอลัมน์ที่ต้องไปถ่ายภาพในต่างจังหวัด ซึ่งก็คงสะดวกเวลาที่ตัวเองกลับบ้าน และก็คงจะยังไงอยู่ถ้าเอาผมติดกลับบ้านไปด้วย หรือบางทีถ่ายในหอตัวเอง เพื่อนสามารถถ่ายได้ก็เลยไม่อยากจะตามผมมา เพราะเกรงใจบ้างอะไรบ้าง ทั้งๆที่ผมก็อยากจะช่วยนะครับบบ
อย่างตอนแรกจะให้ไปช่วยถ่ายรูปคนที่ถูกสัมภาษณ์ แต่ซ้ำกับคอลัมน์สัมภาษณ์ของผมแม้จะคนละเรื่องกัน เพื่อนก็เลยยกเลิกไป เพราะอยากให้มีสัมภาษณ์แค่เรื่องเดียวไปเลย หรือครั้งที่ถ่ายแบบผู้หญิงที่สระว่ายน้ำ ผมก็ไม่ได้ไปอีก เพราะอาจจะทำให้บรรยากาศเกร็งไม่กันเองเหมือนถ่ายเล่นกับเพื่อน แหมมม ครั้งนี้ยอมรับเลยว่าน่าเสียดายจริงๆ 555 ซึ่งทีนี้ก็จะเหลือคอลัมน์ใหญ่คือสัมภาษณ์ของผม และหน้าปก บอกเลยว่าผมพึงพอใจและก็ภูมิใจมากที่เพื่อนๆ โอเคกับรูปภาพที่ผมถ่ายมา รวมถึงนางแบบ พร้อบ อุปกรณ์ต่างๆที่ผมได้จัดหามา เพราะมันได้ทำให้รู้สึกว่าผมได้ช่วยเพื่อนๆ ทำงานบ้าง การที่เพื่อนๆ ชื่นชมงานของเรามันก็ทำให้รู้สึกดีและเป็นกำลังใจเหมือนเป็นการเสริมแรงนั่นแหละ บวกกับนางแบบที่จัดหามาเองแล้ว บอกตรงๆ นะครับ ให้ผมถ่ายรูปสามวันติดผมก็ไหว ไม่มีบ่นปริปากสักเล็กน้อย เรียกได้ว่าเป็นการทำงานที่มีความสุขจริงๆ และกลุ่มของผมก็ดีอย่างตรงที่เพื่อนทุกคน ทำงานกันจริงๆ แม้จะมีหน้าที่หลักอะไร แต่เราก็จะแบ่งงานกันในสัดส่วนที่ใกล้เคียงเท่าเทียมกัน ช่วยกันทำแทบทุกอย่าง แม้ว่าผมที่เป็นช่างภาพก็ไม่น้อย หน้านะครับ จัดไป 4 คอลัมน์ ถึงจะไม่ยาวเท่าเพื่อนๆ ก็เถอะ 55555
สิ่งที่ได้รับจากการทำนิตยสาร HAPPY ALONE
ต้องขอบคุณอาจารย์เลยจริงๆ ที่มอบหมายงานในครั้งนี้ให้ทำ เพราะมันไม่ได้ทำให้ผมได้เรียนรู้แค่วิชาการผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ แต่ได้เรียนรู้ถึงการใช้ชีวิตในสังคม การทำงานกลุ่ม การช่วยเหลือกัน ทำให้เราได้พูดคุยกับเพื่อนๆ มากขึ้น จากคนที่ไม่ค่อยสนิทก็สนิทกันมากขึ้น จากคนที่รู้จักกันดีก็สนิทมากกว่าเดิม จากคนที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกันมากนั้น ก็ได้มาร่วมงานกัน.. (อันนี้ส่วนตัวและครับ 5555555) น่าดีใจนะครับที่การทำนิตยสารเพียงเล่มเดียว แต่กลับได้สอนอะไรให้เรามากมายกว่าการเรียนในห้องเรียน ยิ่งเมื่อได้เห็นผลงานของตัวเองออกมาเป็นเล่มแล้ว มันเป็นความปลื้มปริ่ม ยินดีแบบบอกไม่ถูกครับ เหมือนภูมิใจในผลงานที่ช่วยกันสร้างขึ้นมา ภูมิใจในความสำเร็จ ทำให้ลืมช่วงเวลาที่เรา ALONE ไปเลย เหลือทิ้งไว้แต่ความ HAPPY แทน
รวมถึงขอบคุณเพื่อนๆ ที่คอยช่วยเหลือ และไว้ใจในตัวช่างภาพคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นบก.สุดใจดีที่บริหารงานได้เป๊ะ ไม่งั้นคงต้องมาปั่นงานโต้รุ่งกันแน่ นักเขียนที่ช่วยคิดเรื่องเวลาที่ไม่รู้จะเขียนเกี่ยวกับอะไร ฝ่ายกราฟิกที่ทำให้รู้สึกว่าฝีมือแบบนี้อุ่นใจได้แน่ๆ และนางแบบที่ยอมเดินทางมาไกลพอสมควร ขอบคุณอาจารย์และเพื่อนๆ มากครับ การทำงานครั้งนี้ทำให้ได้รับ "ประสบการณ์" มากมายเลยทีเดียว
